Terug
Hoe ga ik dit uitleggen? In deze rubriek schrijven onze docenten en medewerkers een blog. Hierbij de vijftiende blog “Hoe ga ik dit uitleggen?”, van Sonja van der Steenstraten Hoe ga ik dit uitleggen? Good morning, my name is Sonja – Доброго ранку, мене звати Соня. Daar sta ik dan voor een klas met volwassenen die.. Meer lezen
In deze rubriek schrijven onze docenten en medewerkers een blog. Hierbij de vijftiende blog “Hoe ga ik dit uitleggen?”, van Sonja van der Steenstraten
Good morning, my name is Sonja – Доброго ранку, мене звати Соня. Daar sta ik dan voor een klas met volwassenen die amper een woord Nederlands of Engels spreken. 13 paar ogen kijken me verwachtingsvol aan. Hoe leg ik in vredesnaam uit wat we de komende weken gaan doen?
In april krijg ik een telefoontje van Nathalie: “Van Kraaij Educatie gaat Oekraïense vluchtelingen helpen met taallessen. Zou jij hieraan willen meewerken?”. Ik kan nu een mysterieuze pauze laten vallen maar het enige wat ik denk is: “Natuurlijk wil ik dat!”. Niet alleen sta ik weer eens ‘live’ voor een groep (wat heb ik dat gemist) maar ik ben vooral heel blij dat ik iets voor deze groep kan betekenen.
Tijdens de inschrijvingsdag zie ik, zoals verwacht, veel vrouwen en maar een paar mannen. Deze vrouwen zijn vaak met jonge kinderen halsoverkop gevlucht uit hun land zonder te weten waar ze exact terecht zouden komen. Ik bemerk direct hoe graag ze aan de slag willen en de meeste schrijven zich dan ook voor zowel Nederlandse als Engelse les in. VKE heeft de lessen zo ingeroosterd dat, terwijl de kinderen ’s ochtends op school zitten, de ouders ongestoord de gratis lessen kunnen volgen.
Een week later is het zover. Voor me liggen de gloednieuwe lesboeken en achter me een scherm waarop Google translate prijkt. De woorden die ik intyp spreek ik ook tegelijkertijd uit zodat ze gaan wennen aan de klanken en de uitspraak van sommige woorden. Ik typ: “My name is Sonja, what is your name? Aan de rechterzijde verschijnt de tekst in het Cyrillisch schrift en één voor één herhalen ze de zin. De les is officieel begonnen.
Ik vertel dat ik uit Nijmegen kom en laat hun in de volgende oefening “I am from…” hun woonplaatsen benoemen. Algauw hoor ik steden die veelvuldig in het nieuws zijn geweest en daar ben ik toch wel even stil van. Voor me zit echter een groep die gretig is om te leren en door wil met de les. We zeggen gezamenlijk het alfabet op en dat gaat eigenlijk erg goed. De letters G, H, J en W zijn zoals wel vaker een kleine uitdaging. Er wordt hardop gelachen als ik uitleg dat de uitspraak van de H niet hasj is maar haitch. Hierna volgt het tellen. Een leuke manier om cijfers te oefenen is het benoemen van de eigen leeftijd. “I am ….. years old”, klinkt er al gauw in het lokaal. De leeftijd van de deelnemers varieert van 18 tot 64.
Het is tijd voor pauze. Een half uur vinden de deelnemers echter te lang dus we houden het bij 20 minuten. Na een kopje koffie met een koekje gaan we weer aan de slag. Ik merk dat ik veel mijn mimiek gebruik en gebaren maak. Regelmatig wordt er gegniffeld als ik weer een gezicht trek. Het doet me goed om te zien dat er gelachen wordt en daarmee is mijn nummer 1 doel ook gehaald; leren moet leuk zijn.
Na het doornemen van het huiswerk eindig ik de les met een aantal weetjes over Nederland(ers). Ik vertel ook iets over de Nijmeegse Vierdaagse in de hoop dat ze hier iets van gaan zien. Bij het afscheid bedanken ze me hartelijk en zwaaien vrolijk gedag als ze de deur uit lopen. “See you next time!”, roep ik ze na. Ik hoef mijzelf niet meer af te vragen hoe ik het hen uit ga leggen, want ik heb nu alweer zin in de volgende les!